WIĘKSZOŚĆ POMIARÓW
Większość swych pomiarów Woodcock wykonał z małego, jednosilnikowego samolotu. Jego metoda pobierania cząstek była łatwa, prosta niesłychanie wydajna. Otwierał on tylko okno samolociku i wysuwał w strumień powietrza małą, bardzo czystą, prostokątną szklaną płytkę. Trzymał ją tak przez parę sekund, podczas których cząstki soli zderzały się z nią i przylepiały. Płytkę przynosił potem do pracowni, gdzie pod mikroskopem liczył i mierzył schwytane drobne cząstki. Uzyskawszy dostateczną ilość wyników mógł Obliczyć rozkład wielkości cząstek soli morskiej w powietrzu nad morzem. Wykrył nie tylko wielkie ilości cząstek morskiej soli bezpośrednio nad powierzchnią morza (w czym nie było nic dziwnego), ale stwierdził też, że ogromne ich ilości unosi wiatr na wysokość pokazuje rozkład na wysokości podstawy chmury podczas wiatru wiejącego ponad morzem z prędkością 10 mil na godzinę (4,5 m na sekundę), a druga — podczas huraganu o prędkości co najmniej 75 mil na godzinę (ok. 34 m na sekundę).